Κυρίες, κύριοι
καλημέρα ή καλησπέρα,
Φυσικά δεν με γνωρίζετε και αποφάσισα να σας συστηθώ μονάχη μου όσο γίνεται πιο κατανοητά.
Είμαι μια ώριμη γυναίκα κουρασμένη και πολύ λυπημένη, αφού έχασα απρόοπτα, στις 19 Ιουνίου του 2015 το μοναδικό μου παιδί, και του οποίου την πνευματική εργασία παραθέτω στην εσωτερική σελίδα: Ελένα Πικροδάφνη (Ελένα Ν. Κατσουλού).
Η αναζήτηση, η έρευνα, η αμφιβολία, που αγγίζει τα όρια της αμφισβήτησης, η απορία για ό,τι με τυλίγει δεν εννοούν ούτε να εκπνεύσουν ούτε να κουραστούν. Θα ήθελα λοιπόν να έχω επαφή με φίλες, φίλους που θα νιώθουν και αυτοί σαν κι εμένα (εκτός από την κούραση και τη λύπη).
Εν ολίγοις, θα ήθελα να ανταλλάξουμε γνώμες και απορίες περί τρόπου ζωής.Όχι για να αλλάξουμε τον κόσμο προς το καλύτερο (κάτι τέτοιο δεν το προσδοκώ ούτε το επιδιώκω) αλλά μόνο για να τροφοδοτούμε την ελπίδα πως κάτι το καλύτερο, δεν μπορεί, θα μας συναπαντήσει και σε τούτη τη ζωή ή θα το συναπαντήσουμε.
Όποιος μπει στον κόπο να περιηγηθεί αυτό τον ιστοχώρο θα έχει την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με την εργασία μου που είναι ποιητική, δοκιμιακή, διηγηματική, κοινωνική, θεολογική και ανθρωπιστική.
Εξετάζω με πνεύμα ελεύθερο και όχι φανατισμένο ό,τι αντιμετωπίζει και περικλείει το Ον που λέγεται Άνθρωπος.